PRZEMYSŁAW KARLIK PUBLIC AFFAIRS

Zarządzanie informacją w sytuacjach kryzysowych cz. 1

Zarządzanie informacją w sytuacjach kryzysowych cz. 1

Pojawianie się sytuacji kryzysowych obfitujących w daleko idące skutki jest nieodłącznym składnikiem współczesnego etapu rozwoju cywilizacyjnego.

Niezwykle złożony charakter instytucji i systemów, które stworzyła ludzkość jest jednym z głównych czynników występowania kryzysów wynikających z działalności człowieka.

Wprawdzie sytuacje te i kataklizmy wywołane przez siły natury mają ze sobą wiele wspólnego, ale są też między nimi poważne różnice.

Być może najważniejszą z nich jest fakt, iż poza nielicznymi wyjątkami sytuacjom kryzysowym wywołanym przez człowieka można zapobiec.

Dlatego tak ważne  jest skuteczne zarządzanie informacją w razie ich powstania.

Informacją spójną, pełną, sprawną, rzeczową, przekazaną w odpowiednim czasie, przez wyznaczoną i przygotowaną osobę.

Tymczasem z mojego doświadczenia wynika, iż wiele organizacji ma skłonność do ulegania sytuacjom kryzysowym.

Łatwo popadają w nie lub same powodują poważne problemy, co z kolei prowadzi do dodatkowych konsekwencji, z którymi nie mogą, lub nie chcą  sobie poradzić.

Jednym z największych wrogów sytuacji kryzysowych w organizacji jest nieświadoma dezinformacja

Dezinformacja, która powoduje chaos, niepewność, strach, lęk, destrukcję w działaniu.

Działania, jakie organizacje te podejmują, lub nie podejmują, odzwierciedlają często ich podświadome dążenie do ukrycia swoich słabości.

Tymczasem racjonalne działania w sferze informacyjnej wymagają tworzenia odpowiednio zorganizowanych struktur i systemów zarządzania  informacją.

Bardzo ważną kwestią jest zarządzanie zasobami informacyjnymi.

Przede wszystkim chodzi tu o ich planowanie, organizowanie oraz nadzorowanie i kontrolę samych informacji.

Wiąże się to z zagadnieniami polityki informacyjnej, wymaganego poziomu informacji, polityki bezpieczeństwa informacji zwłaszcza w kontekście technologii informacyjnych.

Organizacje powinny zatem powiększać arsenał narzędzi i technik służących temu celowi, tj. powołać zespoły ds. zarządzania informacją w sytuacjach kryzysowych, systemy wczesnego ostrzegania, plany powrotu do normalności, czy usługi emocjonalnego wsparcia.

Uświadomiwszy sobie znaczenie ZIwSK organizacje te powinny przeznaczać swój czas i środki na wdrażanie planów ZIwSK.

Działania te powinny obejmować wprowadzanie planów na wszystkich poziomach organizacji

Wraz z ciągle zwiększającą się skalą kryzysów spowodowanych ludzką działalnością , większość organizacji będzie musiała zniwelować przepaść między planowanym a osiągniętym poziomem gotowości kryzysowej.

W przypadkach wielu z nich będzie to oznaczać cofnięcie się o krok, aby raz jeszcze ocenić wzajemne zależności między największymi zagrożeniami a możliwościami ich opanowania.

Zbyt często bowiem o wyborze sytuacji kryzysowych, na które należy być przygotowanym decydują te problemy strategiczne, które są już dobrze znane.

Nie myśli się o nowych zagrożeniach i kryzysach.

Organizacje zbyt mało czasu, lub w ogóle nie poświęcają czasu na treningi, szkolenia, nie wspomnę o przygotowaniu w ramach planu ZIwSK różnych scenariuszy ćwiczeń.

Ów plan powinien precyzyjnie określać, kto reprezentuje organizację w świetle kryzysu, kto komu i w jakim czasie przekazuje informacje, kto jest odpowiedzialny za treść komunikatu, kto odpowiada za bazę danych i ochronę informacji, w końcu kto informacją zarządza.

Osoba odpowiedzialna za reprezentowanie organizacji przed mediami i opinią publiczną powinna posiadać odpowiednie kwalifikacje.

Oczywiście nie ma tu mowy o pełnej ochronie przed sytuacjami kryzysowymi, niemniej jednak można uniknąć wielu problemów spowodowanych brakiem zarządzania informacją.

Organizacje, które nie podejmą działań zapobiegawczych mogą napotkać bardzo poważne problemy spowodowane utratą reputacji.

Dlatego też podejmowanie wszystkiego, co leży w zasięgu ludzkich możliwości na rzecz ograniczenia prawdopodobieństwa wystąpienia sytuacji kryzysowych powinno być realistycznym celem wszystkich organizacji oraz administracji publicznej.